
REWITALIZACJA KAMIENICY W ŁODZI – TUWIMA 46
Projekt został wykonany i zrealizowany w latach 2018 – 2020 w ramach programu Rewitalizacji Obszarowej Centrum Łodzi – projekt nr 3 – przekształcenie obiektu zabytkowego wraz z rozbudową.

Nowa odsłona historycznego budynku
TŁO HISTORYCZNE
Budynek powstał w 1897 r. na zlecenie Ferdynanta Drache (Drasche) według projektu architekta Kazimierza Sokołowskiego.
W okresie powojennym zaniedbano istniejący budynek, czego skutkiem była jego powolna dewastacja.
W 2017 r. rozpoczęliśmy prace projektowe i budowlane nad odtworzeniem historycznego charakteru budynku.

KONCEPCJA PROJEKTU
Kamienica czynszowa została przeznaczona pod funkcje biurowe dla EC1, bibliotekę miejską oraz lokale usługowe.
Koncepcja zakłada świadome wkomponowanie zabudowy w zachowaną, historyczną śródmiejską tkankę wielkomiejskiej kamienicy i przystosowanie jej do nowego układu urbanistycznego EC1 Łódź – Miasto Kultury.
Ideą obiektu jest wyróżnienie nowej zabudowy spośród historycznych budynków obrazując zmiany stylów architektonicznych na przestrzeni wieków. Nowoczesna zabudowa kontrastuje z bogatą stylizacją fasady frontowej kamienicy poprzez wykorzystanie nowoczesnych materiałów i jednocześnie łączy się z nią, dzięki dostosowaniu wielkości, kolorystyki i zastosowaniu szkła, stanowiącego neutralne tło.
Parametry obiektu:
Powierzchnia użytkowa: 4595,31 m2
Powierzchnia zabudowy: 902,37 m2
Kubatura: 23 987,83 m³
Projektant architektury: mgr inż. arch. Dariusz Nitecki
OCHRONA WARTOŚCI HISTORYCZNYCH
Ze względu na wysoką wartość historyczną budynku, został on objęty ochroną konserwatorską. Na potrzeby projektu sporządzono program prac konserwatorskich na podstawie specjalistycznych badań stratygraficznych, mikrochemicznych i spektograficznych. Umożliwiło to odtworzenie utraconych detali architektonicznych i przywrócenia ich pierwotnego kształtu, zarówno na elewacji, jak i wewnątrz budynku.
CHARAKTER OBIEKTU
Zadaniem projektu było połączenie różnych funkcji, takich jak publiczna biblioteka miejska i strefa biurowa. Odzwierciedlone jest to w dziedzińcu, który nie tylko stanowi miejsce łączące starą zabudowę z nowoczesną, ale jest istotną i reprezentacyjną przestrzenią, która integruje użytkowników budynku i osoby z zewnątrz. Uzyskano to dzięki utworzeniu przestrzeni przeznaczonej do wypoczynku i rekreacji z wkomponowaną roślinnością tworząc atmosferę ogrodu.
Projekt łączy nie tylko style architektoniczne, ale również funkcje publiczne i prywatne, pracę z wypoczynkiem, gęstą zabudowę ze strefą zieleni, tworząc przyjazną przestrzeń pracy, spotkań i rekreacji.





























Dodaj komentarz